Longontsteking diagnose

Vaak zijn huisartsen de eersten die een patiënt met een longontsteking zien en veel patiënten worden thuis behandeld door de huisarts. De huisarts gaat voor een diagnose vooral af op de klachten van de patiënt en het lichamelijk onderzoek.

De huisarts luistert naar de longen en beoordeelt hoe ernstig de infectie is door te letten op blauwe verkleuringen van de huid en de temperatuur op te meten. Tevens wordt de bloeddruk gemeten en de pols gevoeld om erachter te komen hoe het hart reageert op de ziekte.

Bij matig zieke volwassenen is het soms moeilijk om erachter te komen of de infectie in de longen zit of hoger in de luchtwegen. In dat geval kan de huisarts met een druppel bloed van een vingerprik erachter komen of er sprake is van een longontsteking. Tijdens het consult is hier al een uitslag van.

Als er nog steeds onzekerheid is over of er sprake is van een longontsteking kan de huisarts een röntgenfoto van de borstkas aanvragen. Dit gebeurt ook wanneer iemand niet (snel genoeg) hersteld of wanneer de huisarts vermoedt dat er sprake is van een ontsteking van beide longen.

Bij patiënten die opgenomen zijn in het ziekenhuis wordt vaak ook het opgehoeste slijm en het bloed onderzocht. In het slijm zitten ziekteverwekkers waardoor deze onderzoeken informatie kunnen geven over welke bacterie in de longen zit en welke medicijnen ertegen werken. Dit wordt ook gedaan bij mensen die in het buitenland hebben gereisd, omdat daar vaak bacteriën voorkomen die minder gevoelig zijn voor medicijnen. Tot slot worden deze onderzoeken ook gedaan bij mensen met een verzwakt afweersysteem om erachter te komen of de longontsteking door een bijzondere bacterie, virus of schimmel wordt veroorzaakt.